Wielki format - Daniel
Wielki format. Ogromne aparaty, które kojarzą się z dawnymi czasami. Dziś widywane głównie jako dekoracje ze względu na swoją charakterystyczną budowę stały się symbolem minionej epoki.
Daniel, kolega z pracy - wspólne pasje - muzyka, branża i fotografia. Obiecałem mu, że kiedyś przyniosę kamerę i możemy zrobić w przerwie zdjęcie. Pójdziemy do nie wyremontowanej części biura i się rozejrzymy.
Kadrowanie i kompozycja
Przygotowałem kasety z filmem, optykę, kamerę i statyw. Mój obiektyw nie jest bardzo jasny, więc musiałem się upewnić że światło zastane będzie wystarczające. Chciałem więc aby twarz była możliwie blisko okna, natomiast nieciekawe tło zgubić w głębi ostrości.
Wielki format jest bardzo wygodny podczas kompozycji. Duża matówka z tyłu pozwala na planowanie zdjęcia, kontrolę ostrości. Czasem na tym etapie robię zdjęcie podglądu telefonem - na pamiątkę.
Ten pogląd to właśnie ostatnia rzecz jaką widzę przed wykonaniem zdjęcia. Kolejna okazja będzie za minimum kilka godzin - po wywołaniu filmu. Jeszcze ostatni pomiar światła, szybka kalkulacja czasu, zablokowanie ostrości, naciągnięcie migawki, załadowanie filmu. Oczekiwanie na ustabilizowanie kamery, odliczanie 3... 2... 1...
Naduszenie węża spustowego, migawka się otwiera.
Charakterystyczny dźwięk oznacza że znowu można się poruszać: stało się. Czy się udało? No tego się dowiemy najprędzej w nocy o ile dziś jeszcze uda mi się wywołać film.
Wywołanie filmu z wielkiego formatu różnią się nieco od wywoływania tradycyjnych filmów szpulowych - rozmiar błony wymaga nieco innych naczyń i objętości chemii. Ze względów ekonomicznych wywołuję film gdy mam minimum 8 naświetlonych błon.
Używam Acurol N, mojego ulubionego wywoływacza. Po ok 20 minutach stania nad zlewem: obracania, płukania i przelewania chemii otwieram puszkę i pierwszy raz mogę zobaczyć wywołany negatyw. Pierwsza myśl:
Jest dobrze.
Negatyw podczas schnięcia (po lewej oryginał, po prawej odwrócone kolory aby pokazać pozytyw)
Efekt końcowy
