Pamiętnik fotografa

Jak brzmi przestrzeń? Jak wygląda cisza, która potrafi przestraszyć bardziej niż krzyk?

Ten krótki film to mój dźwiękowy eksperyment w przestrzeni monumentalnej i zapomnianej – kopalni, która stała się sceną dla czegoś, co przypomina sen… albo koszmar. Chciałem stworzyć narrację prowadzoną dźwiękiem – nie obrazem. Przestrzeń, strach i dreszcz miały pojawić się najpierw w uchu, a dopiero potem w oku.

Współczesny rynek aparatów wykazuje wyraźny trend, w którym duże i ciężkie lustrzanki są stopniowo wypierane przez mniejsze, ale równie zaawansowane bezlusterkowce. Chciałem podzielić się moim zrozumieniem tego zjawiska i spróbować dokonać porównania, które budzi wiele emocji i polaryzuje część fotografów: co jest lepsze – lustrzanka czy bezlusterkowiec?

Zdecydowanie często otrzymuję pytania o wybór zestawu aparat + obiektyw na początek. Niektórzy z moich rozmówców nie zdają sobie nawet sprawy z podstawowego podziału na obiektywy stałoogniskowe i zmiennogniskowe. Postaram się udzielić takiej odpowiedzi jakiej sam bym chciał uzyskać wiele lat temu.

Po kilku latach użytkowania udało mi się wyrobić opinię o tym obiektywie. Nie jest dla każdego – stawia bardzo wysoką poprzeczkę, wymagając bezbłędności i precyzji. Jeśli jednak uda się go opanować, staje się jednym z najciekawszych narzędzi, jakie możesz wyposażyć swój aparat.

Z dumą i wzruszeniem dzielę się radością – klasyczna fotografia analogowa, pasja mojego życia, została uznana za niematerialne dziedzictwo kulturowe. Od ponad pięciu lat prowadzę własną ciemnię fotograficzną, rozwijam swój warsztat i zgłębiam historię tej niezwykłej dziedziny, która zaczęła się od pierwszego zdjęcia Niépce’a, przez kolodion, aż po dzisiejszy renesans kliszy.
To piękny moment dla nas – miłośników srebrnego ziarna, zapachu utrwalacza i magii światła.

W niepozornej miejscowości Samborowice, niedaleko Raciborza, czas zwalnia, a światło opowiada własne historie. To właśnie tam, pośród opuszczonego gospodarstwa, powstała intymna sesja z Sofiią, która była nie tylko spotkaniem z modelką, ale i z klasyczną fotografią analogową. W dłoniach trzymałem Mamiyę RB67 – aparat, który nie zna pośpiechu, ale za to pozwala dostrzec to, co ulotne. Czarno-biały film zarejestrował nie tylko obraz, lecz nastrój miejsca i obecność chwili. Fotografując w średnim formacie, szukałem prostoty i skupienia, jakie daje tylko analog. Ta sesja była preludium do czegoś większego, a jednocześnie zamkniętą całością. Jej efekty możecie zobaczyć poniżej.

Backing paper transfer (czasem nazywany również ghostingiem) to trudne do jednoznacznego przetłumaczenia zjawisko, w którym nadruk z papieru ochronnego filmu fotograficznego przenosi się na światłoczułą emulsję. W efekcie na negatywie widoczne są niepożądane ślady – cyfry, linie, napisy lub wzory z papieru, który miał chronić film. A wszystko zaczyna się niewinnie, od zbyt długo przechowywanego lub źle zabezpieczonego filmu.

Często zdarza się, że po wykonanej sesji fotograficznej trzeba w jakiś sposób zaprezentować zdjęcia modelowi czy modelce. Z jednej strony to moment ekscytacji – efekt Twojej pracy trafia do odbiorcy. Z drugiej strony może pojawić się wyzwanie, bo zrobiliśmy wiele ujęć, które na pierwszy rzut oka wydają się podobne, a klientowi jednak spodoba się jedno konkretne zdjęcie, które zaskoczy nas swoim wyborem.

W takich sytuacjach warto mieć pod ręką narzędzie lub program, który ułatwi wygodne, szybkie i estetyczne zaprezentowanie zdjęć. To pozwoli na łatwą interakcję i sprawi, że klient poczuje się zaangażowany. Dobry program do przeglądania zdjęć usprawnia proces selekcji i ułatwia podjęcie decyzji.

Sesja fotograficzna w Głogowie to nie była zwykła praca — to był projekt pełen emocji, autentyczności i zaangażowania. Połączyłem swoje doświadczenie z wielkoformatową fotografią analogową z chęcią pomocy i wsparcia dla ważnej sprawy. Wszystko zaczęło się od pomysłu na licytację sesji, która miała trafić do osób, dla których zdjęcie znaczy więcej niż tylko obraz. W trakcie pleneru naturalnie powstała swobodna atmosfera, a praca z Magdą i Basią przebiegała jak rozmowa ze starymi znajomymi. Każdy kadr, każde światło i każdy detal opowiadał swoją historię — historię o tym, jak fotografia w Głogowie może łączyć ludzi i inspirować do działania. To zapowiedź kolejnych sesji i kolejnych pięknych opowieści, które dopiero się zaczynają.

Pytanie, które otrzymuję tak często, że postanowiłem udzielić pisemnej odpowiedzi. Nie będzie tu prostych rozwiązań, bo jak to zwykli odpowiadać eksperci – „to zależy”. Ja  ekspertem nie jestem, więc się wypowiem.

Fotografia analogowa, szczególnie w wydaniu wielkoformatowym, to sztuka wymagająca precyzji, cierpliwości i zaangażowania. Postaram się w tym wpisie opisać cały ten proces - począwszy od od sesji zdjęciowej, przez wywoływanie negatywów, aż po pracę w ciemni i efekt końcowy.

Wielki format. Ogromne aparaty,  które kojarzą się z dawnymi czasami. Dziś widywane głównie jako dekoracje ze względu na swoją charakterystyczną budowę stały się symbolem minionej epoki.

Nigdy nie było na tym festiwalu bardziej gotyckiej rzeczy niż ten sprzęt. Kodak Retina IIa, mój aparat, który za kilka lat będzie świętować swoje 100letnie urodziny!

Alpy, dla ludzi spragnionych pięknych widoków podróż tam jest jak dla dziecka wejście do sklepu z zabawkami. Z każdą chwilą kolejne mikrozachwyty układają się w mozaikę jednego z najwspanialszych doświadczeń jakich człowiek może doświadczyć - megazachwytu

Wspólna wyprawa do fabryki, która od lat zdawała się spać snem pięknej, ale nieco przerażającej księżniczki. Wraz z przyjaciółmi, połączyliśmy siły, by spełnić jej sny. Nasza misja? Eksploracja, zabawa, a też stworzenie unikalnych kadrów, które przeniosłyby nas w surrealistyczny świat grozy i suspensu.

Eksperyment z ruchomym obrazem podczas sesji fotograficznej. Zabawa głębią ostrości, światłem i połyskiem latexu. W konsekwencji poza zmysłowymi zdjęciami stworzyliśmy też estetyczne wideo w klimacie latex fetish.

Niemcy,  Baden-Württemberg. Przelot dronem nad Odenwaldem. Przywilej latania pozwala na badanie zupełnie nowych perspektyw. Czasem to co już niezwykłe z perspektywy ziemi staje się jeszcze bardziej zadziwiające gdy ma się możliwość wznieść wyżej. Las i mgła to wspaniałe połączenie - zawsze.

Drewniane pale niczym totemy sterczące nad wodą. Czasem niczym ponure zastępy rozbijające wściekłe fale, innym razem pogodna przystań dla zmęczonych mew. Jako dziecko traktowałem je jako kamienie milowe - idąc brzegiem zliczałem ich rzędy i w ten sposób obliczałem długość przbytej drogi.

"Niech to wygląda jak stopklatka ze złego snu gdzie znowu nie udało się uciec. Na ułamek sekundy przed obudzeniem z zimnym potem i krzykiem na ustach."